Internationale vrouwendag: ik – vrouw – heb een streepje voor!

Internationale vrouwendag. Eén van de vele ‘feestdagen’ op mijn inhaakkalender. Ieder jaar keert ‘ie terug. Natuurlijk is het goed om aandacht te besteden aan de rechten van vrouwen. En natuurlijk is ‘ie me ook dit jaar weer ontschoten. Niet omdat ik niet hetzelfde behandeld wil worden als mijn mannelijke collega’s, of het gevoel heb dat dat niet het geval is. Maar omdat ik in de bouw juist het gevoel heb een streepje voor te hebben. Waarom eigenlijk? Omdat ik vrouw ben?

Mijn allereerste keer op de bouwplaats. Het is járen geleden, het was 2009. Toch weet ik het nog als de dag van gisteren. Een groentje was ik. Net afgestudeerd, en na een half jaar vrijwilligerswerk in Kaapstad als junior communicatieadviseur aan het projectteam van station Rotterdam Centraal toegevoegd. Ik dacht een presentatie over het project te krijgen; mijn collega dacht mij geïnformeerd te hebben. In werkelijkheid lagen de bouwlaarzen en –helmen klaar en kregen we een rondleiding door de bouwkuip die nu de reizigerspassage is. Totaal onverwacht. Liep ik daar in mijn korte, veel te strakke rok.

Een tikkeltje onzeker – het was mijn eerste kennismaking met het projectteam – trok ik letterlijk en figuurlijk de stoute schoenen, pardon…laarzen aan. Ik besloot me niks aan te trekken van de gekke bekken van mijn vrouwelijke collega’s en de schaterlachende mannelijke collega’s. En daar ging ik. Met mijn te grote laarzen stapte ik door de plassen. Klom ik op mijn allercharmantst op verhogingen en maakte ik grapjes met de uitvoerder en de bouwmanager. En ik genoot. Wat een prachtplek!

Dát was het moment waarop ik besloot niet onder te doen voor de mannen in de bouw- en vastgoedsector (en dat zijn er nog altijd flink meer dan vrouwen). En iedere dag net zoveel plezier te hebben als zij. Mannen zijn niet beter in hun vak omdat de bouw toevallig een mannenwereld is. Sterker nog: vrouwen zijn in deze sector keihard nodig! Omdat ze tegengewicht bieden, anders tegen dingen aan kijken en om nog veel meer redenen. Als niet-technische vrouw laat ik diezelfde – veelal technische – mannen de sociale kant van bouwprojecten zien, en laat ik hen zien hoe de buitenwereld zo’n project ervaart. Voor die buitenwereld is een project tenslotte veel meer dan alleen bouwtekeningen, sloopwerkzaamheden en een opleverdatum.

Natuurlijk heb ik geen ‘streepje voor’. Maar ook geen ‘streepje achter’. Dat gevoel van een ‘streepje voor’ heb ik verdiend. Net als alle anderen. Omdat ik mezelf ben binnen de bouwprojecten waar ik bij betrokken ben. Omdat ik mijn vak versta, en mijn kennis en ervaringen deel met mijn collega’s. Omdat ik niet loop te klagen over een ingezakt kapsel door mijn (roze) bouwhelm. Omdat ik iedereen in zijn waarde laat, en iedereen binnen het project belangrijk vindt. Omdat ik iedereen gelijk behandel. Het maakt mij niet uit of je groot of klein bent, hoog of laag op de hiërarchische ladder staat, of je man of vrouw bent. Je bent een mens. Net als iedereen. Dat gevoel van een streepje voor heb ik niet verdiend omdat ik een vrouw ben. Maar omdat ik mezelf ben.